01 January 2007

2006 Is Dead

ยืนตากลมหนาวกับชั่วโมงสุดท้ายของปี เพลง Born In The UK กระหึ่มขึ้นมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ผมจิบชา Tetley ใส่นม ก่อนนั่งคิดทบทวนชีวิตในปีที่ผ่านมา มองคร่าวๆก็ดูเป็นอีกหนึ่งปีที่ผ่านไปอย่างเรียบเฉย แต่พอพิจารณาดูอีกทีก็นับว่าไม่ธรรมดา เรื่องหลายเรื่องเกิดขึ้นราวกับถูกจัดฉากที่ตัวผมเองเป็นผู้ออกแบบ อาจมีรายละเอียดบางอย่างที่ไม่ได้เป็นดังใจ แต่ในภาพรวมเรื่องราวกลับดำเนินได้อย่างเป็นขั้นตอน

อีกไม่กี่นาทีปี 2006 กำลังจะจากไปแล้ว ผมเกิดมานึกเสียดายอย่างจับใจ พร้อมกับอาการหวาดหวั่นปีใหม่ที่กำลังจะเข้ามา

เวลาที่เจอเรื่องร้ายๆผู้คนมักปลอบใจ ว่านั่นเป็นสัญญาณให้เรื่องดีๆมีโอกาสได้เข้ามา ในทางกลับกันแล้ว ถ้ามีเรื่องดีๆเข้ามา เรื่องไม่ดีจะตามเข้ามา ต่อแถวสลับกันไปหรือไม่ก็น่าคิด

ผมมองไปที่กล่อง Krispy Kreme ทำตาหยีพิจารณาขนาดโดนัทหนึ่งชิ้นกับขนาดปากตัวเองแล้ว คาดว่าจะจัดการได้ในหนึ่งทีอย่างไม่ยากเย็น แต่ด้วยความเกรงใจผู้คนเลยกัดไปเพียงคำเล็กๆ

ลองแหงนมองขึ้นไปบนฟ้า ทุกอย่างดูมืดมิด ดวงดาวเอาแต่หลบตัว พลันคิดไปถึงเรื่องราวที่ยังไม่ได้เกิดขึ้นก็นึกตลกตัวเอง

ผมนึกขอให้ได้ดูแสดงสดให้มากขึ้นกว่าในปีนี้ ที่ได้ดูมากมายเป็นประวัติการณ์ของตัวเอง
ผมนึกขอให้ได้ฟังอัลบั้มดีๆให้มากขึ้นกว่าในปีนี้ ที่รู้สึกเหมือนหยุดตัวเองไว้เพียงแค่ช่วงครึ่งแีรก
ผมนึกขอให้ได้หยิบหนังสือมาอ่านให้มากกว่าในปีนี้ ที่ดูจะได้อ่านมากกว่าปีก่อนๆ
ผมนึกขอให้ได้รู้จักใครต่อใครมากกว่าในปีนี้ ที่บางคนได้รู้จักเพียงน้อยนิด
ผมนึกขอให้ตัวเองเขียนได้ดีกว่านี้ เผื่อคุณๆจะได้ไม่เบื่อกันไปเสียก่อน

หรือจะขอกันสั้นๆซื่อๆว่า ให้ปีใหม่นี้เป็นปีที่ดีกว่าเดิม

อีกไม่กี่วินาทีปี 2006 จะจากไปแล้ว ปีนี้ไม่มีพลุให้สนั่นหวั่นไหว ไม่มีผู้คนคลาคล่ำให้เบียดเสียด มีแต่เกล็ดหิมะโปรยปริวให้เย็นเยือก ผมจัดการโดนัทในมือให้เรียบร้อย ตามด้วยชาให้สุขใจ ก่อนมาทุกข์ใจว่าถ้ายังทำตัวแบบนี้ ปีหน้าคงต้องเริ่มขอให้ร่างกายส่วนเกินหายไปอีกอย่าง

ระบบโทรศัพท์ทางไกลใช้การไม่ยักได้ คงเป็นเพราะต่างคนต่างต้องการส่งข้อความถึงกันและกัน ผมตั้งใจว่าจะรออีกสักหน่อย ก่อนลองใหม่้อีกสักครั้ง ส่วนข้อความที่อยากบอกนั้นไม่มีอะไรมาก สั้นๆเพียงแค่ว่า

สวัสดีปีใหม่ครับ

1 comment:

Anonymous said...

ขอบคุณมากสำหรับคำอวยพร
ขอให้ได้เขียน อ่าน ดู และฟังสมใจ
:)



ปีนี้เมืองไทยเริ่มต้นไม่ดีเท่าไหร่
ฉันไม่เคยเห็นบ้านเราเป็นถึงขนาดนี้เลย
นึกไม่ออกจริงๆ ว่าต่อไปจะเป็นยังไง
ปีนี้คงเลิกคิดแล้วว่าอยากได้อะไรให้ตัวเองบ้าง
ต้องกลับมาคิดว่าจะสามารถทำอะไรให้คนอื่นได้บ้าง