The Loving Sounds of Static

นึกถึงตอนที่เคยเขียนถึงเมื่อนานมาแล้ว ไม่คิดไม่ฝันจะได้มีโอกาสดูกันจริงๆกับ Mobius Band

มาเล่นสถานที่เดียวกับ The Stills เลยนึกกระหยิ่มอยู่ในใจ หนทางข้างหน้าคงง่ายดายไม่ติดขัด แต่ท้ายที่สุดก็เกือบพลาดไปจนได้ เพราะเจ้าแห่งการหลงทางหลอกหลอนอยู่ไม่ห่าง ด้วยว่างานไม่ยักเริ่มตรงเวลาเหมือนครั้งก่อน เลยหลุดรอดเข้าไปยืนรอให้เมื่อยๆเปื่อยใจเล่น

วันนี้มีวงมาเล่นอยู่สามวง วงแรกเล่นผ่านเลยไปไร้ที่จดจำ ก่อนเก็บข้าวเก็บของลงเวทีตามระเบียบ แล้วก็มีชายหนุ่มแต่งตัวดีท่าทางเหมือนผู้จัดการวง ขนกล่องคล้ายหีบเพลงขนาดใหญ่ กล่องนี้คงมีชื่อเีรียกที่ถูกต้อง แต่ด้วยความเขลาเบาปัญญา จึงขอเรียกว่าำหีบเพลงลึกลับแทนก็แล้วกัน โดยไม่ทันคาดคิดหีบเพลงลึกลับก็บรรเลงเพลงเต้นรำอารมณ์จัดว่าย้อนยุคหน่อย ก่อนชายหนุ่มคนนั้นจะหยิบไมค์ร้องเพลง วาดลวดลายได้เท่ถูกใจ เหมือนผมเป็นคนออกแบบให้ จบเพลงแรกผ่านไปผมค่อยมารู้ว่าเค้าคือ Baby Dayliner

จากนั้นก็เหมือนการสื่อสาร ระหว่างคนร้องและคนดูจะตรงกันอย่างไร้ที่ติ คนดูที่ก่อนหน้านี้ยืนกันห่างๆ พากันขยับขึ้นมาประชิดเวที ร่วมเล่นเต้นร้องเพลิดเพลินเกินใจ ยิ่งเล่นก็ยิ่งคึกคัก จนดูเหมือนจุดสูงสุดของคลื่นอารมณ์จะมาอยู่ที่ตรงจุดนี้ Baby Dayliner จบลงแล้ว คนดูก็จางหายตามออกไป ดาวเด่นของคืนนี้คงไม่ใช่ Mobius Band อย่างที่ผมเข้าใจซะแล้ว

ก่อนหน้านี้ได้อ่าน Stuart Murdoch เขียนบ่นเรื่องวงร๊อกสมัยนี้แต่งตัวซ้ำๆกันจนน่าเบื่อ The Stills วันก่อนคงไม่ได้อ่าน แต่ดูเหมือน Mobius Band จะได้อ่าน แต่ละคนที่หน้าตา geekๆ กันอยู่แล้วเลยส่งเสริมภาพลักษณ์ตัวเองกันต่อไป แต่เสื้อผ้าไม่ใช่ประเด็นอยู่แล้ว ที่น่าห่วงกว่าคือคนดูหดหาย จนดูน่าใจหาย

ทางวงเลยหาทางเรียกคนดูโดยประกาศ "พวกเรา Baby Dayliner, ไม่เข้าใจว่าทำไมคนเมื่อกี้ต้องพยายามขโมยชื่อเราด้วย" มุกนี้คงไม่ได้ช่วยอะไรมาก ว่าแล้วก็เล่นกันเลยดีกว่า เดาไว้ไม่ผิดว่าต้องเริ่มกันที่ Starts Off With A Bang ก่อนจะต่อด้วย Twilight ถ้าไม่ได้จำสับสน ก่อนลดดีกรีเป็นเพลงช้าด้วย Taxi Cab จากนั้นก็เล่นเพลงจากในอัลบั้มปนกับเพลงใหม่ ก่อนมาเร่งกันอีกครั้งด้วย The Loving Sound of Static ที่กลุ่มคนแถวหน้าที่ยืนอยู่รวมถึงตัวผม ออกลีลากันสุดขีด และบางเบาเพราะมีอยู่แค่นั้น ก่อน Mobius Band จะเล่นอีกหนึ่งเพลงก่อนอำลาอย่างรวดเร็ว

แล้ว City vs Country ล่ะ แล้ว Radio Coup สุดมันล่ะ

ผมยืนค้างงงๆปนเซ็งๆ เดินออกมาจากส่วนเวที ไปเจอ Ben Sterling ยืนขายซีดีอยู่ ด้วยว่ายังรู้สึกเหมือนอารมณ์ค้าง เลยเดินเ้ข้าไปคุยด้วยแบบเอ๋อๆ นึกแล้วยังประหลาดใจตัวเอง กล่าวทักทายก่อนเริ่มด้วยการบ่นว่าทำไมถึงเล่นสั้นจัง ยังไม่ทันได้ฟัง Radio Coup เลย Ben Sterling ยิ้มแห้งๆขอโทษกลับมา บอกว่ามีปัญหาเรื่องเวลา จากนั้นก็ได้คุยกันอีกเล็กน้อย แต่ไม่ได้มีสาระอะไร เพราะเกิดตื่นเต้นซะมากกว่า มานึกได้ทีหลังว่าอยากจะถามอีกหลายอย่าง แต่โอกาสนั้นคงลาลับไปแล้ว

เหลือบไปเห็นเสื้อยืด Mobius Band นึกอยากสนับสนุน แต่ไร้ซึ่งเงินสด และมาตรฐานชะตากรรมโลกที่เครื่องกดเงินอัตโนมัติที่อยู่ใกล้จะต้องเสียเสมอไป ท่าทางผมคงออกเสียดายจัด Ben Sterling เลยบอกว่าซื้อผ่านเว็บก็ได้นะ ผมตอบตกลง จับมือกันหนึ่งทีก่อนต้องลาจาก สังเกตจากหน้าตาแล้วคงผิดหวังพอควรกับจำนวนคนดูวันนี้...

ถ้าสนใจลองไปฟังกันได้ที่ myspace ตามธรรมเนียม หรือจะดูมิวสิควิดีโอที่ YouTube ก็ไม่เลว ถ้าชอบทางวงปล่อยให้โหลดกันได้ฟรีสองเพลงที่ last.fm สุดท้ายถ้าชอบมาก buy ghostly เค้าส่งทั่วโลกนะ

Still Thrilled

หาตั๋วได้แบบฉุกละหุกพอตัว เพราะตอนพบเห็นเกิดไม่แน่ใจว่าจะใช่วงเดียวกันหรือไม่ แต่พอแน่ใจแล้วก็ไม่รอช้า จัดการเสร็จล่วงหน้าอยู่เพียงฉิวเฉีัยด มารู้ทีหลังว่าไปซื้อหน้าทางเข้าก็ยังไม่สาย แต่ซื้อได้ก่อนล่วงหน้าก็อุ่นใจดี

ตั้งใจว่าจะไปดู Land of Talk ที่ไม่ได้รู้จักมาก่อน แต่ไปแอบลองฟังมานิดหน่อย ก็คิดว่าไม่เลว แต่เพราะสับสนเวลาเริ่มไปนิดหน่อย บวกเส้นทางสายใหม่เลยพาตัวเองไปไม่ทันฟัง แต่ทัน The Stills เริ่มเล่นพอดิบพอดี

เป็นครั้งแรกที่ได้ดูแสดงสดตรงเวลา สองทุ่มตามที่บอกก็เล่นกันทันที ไม่ต้องยืนรอกันเมื่อยให้เหนื่อยใจ เปิดกันด้วย The Beginning ให้สมชื่อ สารภาพว่าตอนนั้นยังทำธุระส่วนตัวอยู่เลย เลยต้องฉุกละหุกเร่งรีบอยู่ไม่น้อย ก่อนออกไปพบฝูงชนหนึ่งหยิบมือ ประมาณด้วยสายตาคาดว่า คงไม่เกินห้าสิบคน ประหลาดใจเล็กน้อย แต่จำนวนคนก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร

หลายๆวงเวลาเล่นสดมักจะพยายามดัดเสียงร้องและดัดแปลงดนตรีให้ออกมาต่างจากตอนอัดเสียงในสตูดิโอ เป็นการสานความตั้งใจในการแสดงสด ที่หลายวงมักเอาอย่าง The Stillls เองก็เช่นกัน ที่ฟังแล้วแตกต่างจากตอนอยู่บ้าน แต่เป็นความแตกต่างที่น่าปลาบปลื้มเพราะ ฟังแล้วดีกว่าในซีดีอย่างมากมาย ทั้งเสียงร้องและดนตรี ชวนให้คุ้มที่ฝ่าอากาศหนาวมา

The Stills จัดเพลงเร็วมาเล่นอย่างต่อเนื่อง The Mountain, Oh Shoplifter, It takes time, Love & Death, Lola Stars And Stripes, Yesterday Never Tomorrows, Baby Blues และเพลงที่ไม่มีทางพลาดอย่าง Changes Are No Good การแสดงผ่านไปอย่างรวดเร็วและเมามัน

ก่อน Dave Hamelin จะทำลายความสนุกด้วยการประกาศว่าจะเล่นอีกแค่เพลงเดียว ให้โอกาสเลือกเพลงมาโดยไว เสียงตะโกน Destroyer โผล่ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ผมนึกเห็นด้วยอยู่ในใจ มาคิดได้ทีหลังว่าทำไมไม่ผสมโรงตะโกนตามไปด้วย สุดท้าย The Stills เลยเลือกเพลงอื่นเป็นการปิดท้าย คงเพราะเห็นว่า Destroyer อาจจะไม่เหมาะกับการเล่นปิดท้าย

ไม่จริงเสียหน่อย ผมใส่้เหตุผลให้คนอื่นและตอบให้เองเสร็จสรรพ

คอนเสิร์ตจบแล้ว สมาชิกในวงก็มานั่งเก็บของลงจากเวทีกันอย่างไม่ให้เสียเวลา สาวๆและไม่สาวบางคนเลยได้โอกาสไปขอถ่ายรูปด้วย ส่วนผมไม่ได้พกอะไรไป เลยต้องกลับบ้านแบบมือเปล่า น่าเสียดาย น่าเสียดาย

นึกถึงตอนนี้ ก็ยังอยากมีโอกาสได้ไปดูอีกซักครั้ง

-.-.--.-

"CQ" is the Morse code phrase for "seek you"

แล้วนี่ก็คงเป็นร่องรอยอันสุดท้ายแล้วสินะ



ได้ฟังซาวด์แทรก CQ ก่อนหน้ามายาวนาน แต่ไม่มีโอกาสได้ดูตัวหนังเสียที จนคิดอยากจะแต่งเรื่องราวมาตอบรับกับบทเพลงสวยหวานที่ฟังจนขึ้นใจ

เำำพราะแ่ผ่นดีวีดี CQ เดินทางติดขัดล่าช้า จนเวลาสุดจะล่วงเลย ครั้นพอจะมีโอกาสได้หยิบมาดูจริงๆ ก็อดตื่นเต้นไม่ได้ว่าเรื่องราวที่จินตนาการไว้จากเมื่อครั้งฟังเพลง กับเรื่องราวที่แท้จริงจะเป็นอย่างไร ดูแล้วขั้นตอนมันก็กลับๆกันดี

เรื่องราวในตัวหนังที่พอจะรู้มาก่อน ก็คือเป็นเรื่องเกี่ยวกับคนทำหนัง กับหน้าปกดีวีดีรูปสาวสวยชวนให้ดูเข้าใจผิด

เมื่อเปิดดูจริงๆพบว่า CQ ว่าด้วยการสร้างหนังวิทยาศาสตร์ ซึ่งถ่ายทำกันในปี 1969 ว่าด้วยเรื่องของสายลับรหัส Dragonfly ในโลกอนาคตปี 2001! CQ ซ้อนกันด้วยเรื่องราวของถ่ายทำหนัง กับชีวิตของพอลที่พยายามจะถ่ายทำหนังสารคดีเกี่ยวกับชีวิตของตัวเอง

แม้ว่าเนื้อเรื่องจะต่างจากที่จินตนาการเอาไว้เองในตอนแรก แต่ตัวหนังก็ทำออกมาได้สนุกเพลิดเพลิน คลอไปกับเพลงประกอบจาก Mellow ที่ดีเพียงพอในตัวเองอยู่แล้ว พูดไม่ไ้ด้เต็มปากว่าเป็นหนังที่ดีเลิศ แต่ผมก็ชอบมันมากอยู่ดี

หลังจากดูจบด้วยเครื่องฉายที่หยิบยืมมา ซึ่งช่วยเพิ่มอรรถรสในการชมได้เป็นอย่างดี สารภาพว่าภาพที่ติดตาภายหลังมีเพียงแต่ Dragonfly สายลับแห่งโลกอนาคต :)


ตัวอย่างหนัง
ฉากเปิดตัว