Still Thrilled

หาตั๋วได้แบบฉุกละหุกพอตัว เพราะตอนพบเห็นเกิดไม่แน่ใจว่าจะใช่วงเดียวกันหรือไม่ แต่พอแน่ใจแล้วก็ไม่รอช้า จัดการเสร็จล่วงหน้าอยู่เพียงฉิวเฉีัยด มารู้ทีหลังว่าไปซื้อหน้าทางเข้าก็ยังไม่สาย แต่ซื้อได้ก่อนล่วงหน้าก็อุ่นใจดี

ตั้งใจว่าจะไปดู Land of Talk ที่ไม่ได้รู้จักมาก่อน แต่ไปแอบลองฟังมานิดหน่อย ก็คิดว่าไม่เลว แต่เพราะสับสนเวลาเริ่มไปนิดหน่อย บวกเส้นทางสายใหม่เลยพาตัวเองไปไม่ทันฟัง แต่ทัน The Stills เริ่มเล่นพอดิบพอดี

เป็นครั้งแรกที่ได้ดูแสดงสดตรงเวลา สองทุ่มตามที่บอกก็เล่นกันทันที ไม่ต้องยืนรอกันเมื่อยให้เหนื่อยใจ เปิดกันด้วย The Beginning ให้สมชื่อ สารภาพว่าตอนนั้นยังทำธุระส่วนตัวอยู่เลย เลยต้องฉุกละหุกเร่งรีบอยู่ไม่น้อย ก่อนออกไปพบฝูงชนหนึ่งหยิบมือ ประมาณด้วยสายตาคาดว่า คงไม่เกินห้าสิบคน ประหลาดใจเล็กน้อย แต่จำนวนคนก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร

หลายๆวงเวลาเล่นสดมักจะพยายามดัดเสียงร้องและดัดแปลงดนตรีให้ออกมาต่างจากตอนอัดเสียงในสตูดิโอ เป็นการสานความตั้งใจในการแสดงสด ที่หลายวงมักเอาอย่าง The Stillls เองก็เช่นกัน ที่ฟังแล้วแตกต่างจากตอนอยู่บ้าน แต่เป็นความแตกต่างที่น่าปลาบปลื้มเพราะ ฟังแล้วดีกว่าในซีดีอย่างมากมาย ทั้งเสียงร้องและดนตรี ชวนให้คุ้มที่ฝ่าอากาศหนาวมา

The Stills จัดเพลงเร็วมาเล่นอย่างต่อเนื่อง The Mountain, Oh Shoplifter, It takes time, Love & Death, Lola Stars And Stripes, Yesterday Never Tomorrows, Baby Blues และเพลงที่ไม่มีทางพลาดอย่าง Changes Are No Good การแสดงผ่านไปอย่างรวดเร็วและเมามัน

ก่อน Dave Hamelin จะทำลายความสนุกด้วยการประกาศว่าจะเล่นอีกแค่เพลงเดียว ให้โอกาสเลือกเพลงมาโดยไว เสียงตะโกน Destroyer โผล่ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ผมนึกเห็นด้วยอยู่ในใจ มาคิดได้ทีหลังว่าทำไมไม่ผสมโรงตะโกนตามไปด้วย สุดท้าย The Stills เลยเลือกเพลงอื่นเป็นการปิดท้าย คงเพราะเห็นว่า Destroyer อาจจะไม่เหมาะกับการเล่นปิดท้าย

ไม่จริงเสียหน่อย ผมใส่้เหตุผลให้คนอื่นและตอบให้เองเสร็จสรรพ

คอนเสิร์ตจบแล้ว สมาชิกในวงก็มานั่งเก็บของลงจากเวทีกันอย่างไม่ให้เสียเวลา สาวๆและไม่สาวบางคนเลยได้โอกาสไปขอถ่ายรูปด้วย ส่วนผมไม่ได้พกอะไรไป เลยต้องกลับบ้านแบบมือเปล่า น่าเสียดาย น่าเสียดาย

นึกถึงตอนนี้ ก็ยังอยากมีโอกาสได้ไปดูอีกซักครั้ง